ADD door mijn ogen

Misschien is ADD niet wat je hebt, maar een signaal van iets wat gevoeld wil worden.

Een innerlijke beweging. Geen stoornis, maar een uitnodiging om te luisteren.

Wat is ADD? 

Of is het iets wat zich afspeelt in je hoofd, maar geworteld is in je lichaam?

Misschien heb je jezelf jarenlang anders gevoeld. Snel overprikkeld. Onrustig. Moeite met focus. Alsof je systeem altijd aan staat en geen pauze kent.

Dat herkende ik ook. Ik kreeg het label ADD en dacht: dit is wat het is. Maar diep vanbinnen voelde ik: dit klopt niet helemaal.

Wat als ADD niet is wie je bent, maar hoe je lichaam reageert op wat het heeft meegemaakt?

Mijn hoofd draaide overuren. Niet omdat ik aandacht te kort kwam, maar omdat mijn systeem jarenlang in overlevingsstand had gestaan.

Ik bleek geen stoornis te hebben. Ik had trauma’s opgeslagen in mijn lichaam die nooit ruimte hadden gekregen. En die bleven zich uiten in onrust, spanning, vermoeidheiden het gevoel dat ik anders was.

Voor mij bleek het geen ADD. Het was een overbelast zenuwstelsel dat steeds opnieuw riep om gehoord te worden.

Toen ik stopte met zoeken naar een oplossing en begon te luisteren, écht luisteren, kwam er ruimte. Emotie. Vertraging. En voor het eerst: rust.

Ik geloof niet dat iedereen die worstelt met concentratie of prikkels iets heeft. Ik geloof dat ons lichaam signalen geeft wanneer we te lang zijn doorgegaan, ons hebben aangepast of te veel hebben weggeduwd.

ADD kan voelen als een hokje. Maar het kan ook een ingang zijn naar zelfonderzoek, heling en echte verandering.

Ik werk niet met labels. Ik werk met wat jij voelt. Of je nu wel of geen diagnose hebt: als jij je herkent in wat ik beschrijf, ben je welkom.

Misschien heb jij geen stoornis. Misschien heb je gewoon iets te lang alles alleen gedragen. En misschien mag het nu anders.

Misschien is het niet jouw hoofd dat te druk is…
maar jouw lijf dat iets probeert te zeggen.

Wat voel jij als je dit leest?
En durf je daar met aandacht bij stil te staan?